16 december 2020 werd ik met gebroken vliezen opgenomen in het ziekenhuis. Maandag 21 december werd onze zoon Kayden Vincent geboren. Donderdag 24 december heilige avond liggen zowel ik als Kayden nog steeds in het ziekenhuis. Ik vertel hoe het met ons gaat.
Laat ik beginnen met hoe het met mij gaat. Want voor iemand die afgelopen maandag is bevallen loop ik er zeer goed en fit bij. Na nog een lichte kneusing down under voel ik mij helemaal goed. Officieel ben ik vandaag dan ook ontslagen uit het ziekenhuis. Echter verlaat ik het ziekenhuis nog niet. In Duitsland kennen ze het principe van begeleidingsmoeder. Dit betekent dat ik een kamer op de afdeling naast Kayden heb en eten van het ziekenhuis krijg. Verder doe ik hier geheel mijn eigen ding.
Het doel is natuurlijk dat ik op deze manier zoveel mogelijk de zorg voor Kayden zelf kan doen. Doordat ik in het ziekenhuis verblijf hoef ik niet dagelijks meerdere keren heen en weer te rijden. Daarnaast is het fijn om dichtbij Kayden te kunnen zijn. De andere zijde is dat ik geen bezoek mag ontvangen en ik natuurlijk ook al geruime tijd van mijn man ben. Daarnaast mis ik mijn huis ook behoorlijk. Toch hebben we voor nu samen deze beslissing genomen. Mijn man kan gelukkig ook komen wanneer hij wil, want als ouders mag je altijd naar je kind.
Dus ik ben 5 keer op een dag de verzorging aan het doen van Kayden en tussendoor heb ik tijd om bij te komen van alles. Dus ik leer heel veel over Kayden en hoe met baby’s om te gaan, maar kan ook nog heel erg mijn rust pakken. Op mijn kamer heb ik een kolfmachine. Dit doe ik om de 4 uren, want we proberen mijn melkproductie op gang te krijgen. Op dit moment lukt het helaas nog niet.
Dan de grote vraag hoe het met onze kleine vent gaat. Hij doet het goed! Ze zijn aan het afbouwen met het verwarmen van zijn bed, zodat hij zijn eigen warmte kan vasthouden. Ondertussen is hij al een paar dagen van zijn infuus af. Dit infuus gaf hem een soort van suikers. Dit omdat Kayden zijn insuline aanmaak, door mijn zwangerschapsdiabetes, veel te hoog was. Dit had hij gelukkig snel onder controle. Mama helemaal trots. Kayden drinkt super goed en de artsen geven ook aan dat het een goed teken is. Uitspraken wanneer Kayden ontslagen zal worden doen ze helaas niet heel snel in Duitsland.
Al met al gaat het dus goed met ons beide, maar verlangen we naar huis. Helaas voor ons vieren we Kayden zijn eerste kerst in het ziekenhuis.
Liefs Agneta
Geef een reactie