Een nieuwe fase in mijn leven, vraagt op mijn blog om een nieuwe rubriek. Vanaf deze week wil ik proberen een mom-life diary bij te houden. Hierin vertel ik alles over mijn zoektocht naar mama zijn en wat daarbij op mijn pad komt. Menig mama is mij voorgegaan, maar voor mij is de wereld van mama zijn helemaal nieuw.
Van in mijn buik, naar op mijn buik. Zo voelde het toen Kayden 21 december om 05:32 op mijn buik werd gelegd. Het allereerste moment dat ik mocht zeggen, nu ben ik mama van dit kleine mannetje. Mijn bevallingsverhaal zal ik later schrijven in een apart artikel op mijn blog.
De gehele bevalling werd er gezegd, het is een meisje. De baby is zo rustig en niet in de stress. Ze zagen een mooi bos haar tijdens de bevalling en eigenlijk voorspelde iedereen om mij heen een meisje. Toen ze Kayden op mijn borst legden vroeg ik toch na een enkele tijd, wat we nu eigenlijk hadden gecreeerd. Als verrassing was het dus een jongen en zou ik als eerste een jongens mama worden.
Kayden werd snel weer bij mij weggehaald en onderzocht. Dit was voor mij nog wel een roes en we waren hier op voorbereid. Vroeggeboorte en mijn zwangerschapsdiabetes waren hier de reden voor. Na de eerste check-up mocht hij nog even bij mij liggen en werd toen weggehaald voor naar de baby-ic.
Mijn eerste momenten als mama en eigenlijk heb je geen tijd om je zoontje echt te bekijken. Pas om 11 uur kon ik voor het eerst samen met mijn man Kayden opzoeken. Het blijft voor mij een vreemd iets dat je, na zoveel weken wachten, nog steeds niet bij je kindje kan zijn. Elke keer als we bij hem zijn voelt weer als een nieuwe ontmoeting, want hij veranderd gewoon per keer als we hem zien.
Ik kolf om te kijken of we mijn borstproductie op gang krijgen. Kayden leggen ze aan op de momenten dat ik er ben voor zijn voeding om zo ons beide te stimuleren. Daar merkte ik voor het eerst het roze wolk momentje. Kayden die bij mij probeerd te drinken. We oefenen samen tot we het samen echt kunnen doen.
Het voordeel, ja laten we het zo noemen, is dat ik in de nacht volledig rust kan pakken. Op 2x kolven na. Ik voel mijn herstel goed en dat is fijn, want dan kan ik er straks nog meer zijn voor Kayden. Maar in die nachten droom ik. Ik droom over iedereen die mijn kindje bij mij weg wil houden. Ik als een hyena mama overal op af vlieg. Kayden is mijn kind. Mijn kleine mini. De dromen zijn heftig, maar als ik wakker word besef ik nog meer…
Ik ben mama.
Liefs Agneta
Geef een reactie